حضرت ابراهیم(ع) پس از رها ساختن پسر ارشد خود اسماعیل(ع) به همراه مادرش هاجر در منطقۀ بیابانیِ حجاز(به امر خداوند)، از همسر اول خود(ساره) صاحب پسری به نام اسحاق شد.حضرت اسحاق(ع) نیز صاحب فرزندی به نام یعقوب شد. حضرت یعقوب(ع) از دو همسر خویش دوازده فرزند داشت؛ ده فرزند یعقوب(ع) از همسر اول وی بودند، و حضرت یوسف(ع)و برادرش بنیامین نیز از همسر دوم وی بودند. فرزندان یعقوب(ع) اسباط دوازده گانۀ بنی اسرائیل را تشکیل دادند.بنا بر باور کاهنان یهود، نبوّت به دودمان اسرائیل(یعقوب علیه السلام)اختصاص داشته و می بایست به ایشان نیز خاتمه می یافت. تا پیش از ظهور حضرت خاتم الانبیاء(ص) تمامی پیامبرانی که برانگیخته شدند از میان بنی اسرائیل بودند. تورات تصریح می نمود که «مُود مُود» که خاتم پیامبران است از نسل اسماعیل(ع) خواهد بود اما کاهنان یهود این بخش از تورات را نیز تحریف نمودند و بدین ترتیب اخلاف ایشان در انتظار ظهور رسول خاتم(ص)از میان بنی اسحاق بودند، نه بنی اسماعیل. حتی بنا بر اخبار تورات مبنی بر ظهور پیامبر خاتم(ص) در منطقۀ حجاز، قبایلی از یهود به این منطقه مهاجرت کرده بودند تا افتخار ظهور آن حضرت را در میان خاندان خود داشته باشند. پس از اثبات حقانیت رسالت حضرت محمد(ص) بر بزرگان یهود و از دست دادن عنوان پرافتخارِ خاتمیت که ضربۀ سختی بر ایشان بود، آنان کمر به نابودی اسلام بستند. آنان همچنین روح الامین(جبرئیل علیه السلام) را متهم کردند که وحی را به جای بنی اسحاق بر بنی اسماعیل فرود آورده است و گفتند: خانَ الامین،خانَ الامین(یعنی امین وحی خیانت کرد!). در انجیل برنابا نیز به اعتراض شدید کاهنان یهود به حضرت مسیح(ع) به سبب بیان خبر ظهور رسول خاتم(ص) در دودمان اسماعیل(ع) اشاره شده است.

سران یهود در آغاز استقرار رسول خدا(ص) در شهر مدینه با آن حضرت معاهده ای تنظیم نمودند مبنی بر این که آنها بر ضد مسلمانان توطئه نکنند و در عوض مسلمانان نیز آنان را به حال خود بگذارند، اما سران یهود پس از مدتی، به مکه سفر کردند و با سران قریش پیمان دوستی بسته و ایشان را برای حمله به مسلمین تشویق کردند.

زد و بند با منافقین مدینه، جاسوسی برای مشرکین قریش، و همچنین توطئۀ قتل پیامبر(ص) از دیگر فعالیتهای ایشان بود. پس هنگامی که توطئه های ایشان از حد گذشت فرمان تبعید و قلع و قمع ایشان صادر گشت. دشمني سران يهود با پيامبر(ص) از هنگام کودکی آن حضرت آشكار بود و آنان در پي فرصتي بودند كه به وي آسيب برسانند. اين مسأله عبدالمطلب را نيز نگران كرده بود؛ به گونه‌اي كه در سراسر مكه معروف بود كه عبدالمطلب و عموهاي اين کودک به شدت از او در برابر خطر يهود محافظت مي‌كنند. بُحَيرای راهب نيز پس از آن كه پیامبر(ص) را ديد و با وی سخن گفت و مهر نبوت را بر کتف وی مشاهده کرد به ابوطالب توصيه كرد: محمد را از چشم يهود پنهان سازيد زيرا اگر آنان بفهمند او را مي‌كشند.

*یکی از ترفندهای خطرناک و مؤثر یهودیان برای نومید کردن مسلمانان از اسلام این بود که به ظاهر ایمان می آوردند و در مسجد حضور یافته و با مسلمانان نماز می خواندند. مسلمانان نیز از این امر بسیار خوشحال می شدند. اما این نومسلمانان پس از چند روز به دین سابق خویش باز می گشتند و چون از ایشان دربارۀ این ارتداد سؤال می شد، پاسخ می دادند: به دین شما در آمدیم و سپس بر ما ثابت شد که دین خودمان حق است! قرآن در آیۀ هفتاد و دوم سورۀ آل عمران به این توطئۀ یهود اشاره می فرماید: «طایفه ای از اهل کتاب گفتند: در آغاز روز به آنچه بر مؤمنان نازل شده است ایمان بیاورید و در پایان روز انکارش کنید تا مگر از اعتقاد خویش بازگردند». پس برای خنثی سازی این ترفند یهود، حکم مصادرۀ اموال و اعدام برای مرتد صادر شد. از آن روی که حقانیت دین تامّه و کاملۀ الهی برای عقلهای سلیم که به دور از احساسات و تعصّب دربارۀ ادیان اندکی مطالعه نمایند ثابت است، بازگشت از اسلام پس از پذیرش آن منطقی نیست و در مقولۀ توطئه برای تخریب دین الهی می گنجد.ناگفته نماند که گروهی از یهودیان مخلصانه به اسلام گرویدند و برای پیامبر اسلام(ص) جانفشانی کردند که از آن میان می توان به مخیریق، دانشمند ثروتمند یهود اشاره کرد که در روز اُحُد شمشیر خود را برداشت و به خویشان خود وصیت کرد: اگر امروز کشته شدم، دارایی من در اختیار محمد(ص) است. پس جهاد کرد تا به شهادت رسید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: